HUŞU

Huşu: Şeddad bin Evs’den (r.a.) rivayetle, Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: “İnsanlardan ilk kaldırılacak şey, huşu’dur.” (Taberani- Kebir) (Camiü’s- Sagir 2. Cilt, 118. Sh.)

*Cübeyr der ki: “Ubade bin Samit’e (r.a.) rastladım. “İnsanlardan kaldırılacak olan ilk ilim huşu’dur. Büyük bir camiye girecek ve orada huşu içinde olan tek bir kişi göremeyeceksin.” dedi. (Tirmizi- İlim 4. Cilt, 402. Sh.)

*Esas itibariyle, insan ibadetleri terk etmez, liyakatı kalmadığı zaman ibadetler insanı terk eder. İbadetler kişiyi terk etmeden önce huşu kaybolur. Huşu kaybolunca ibadet ağır bir yük gibi gelmeye başlar. İbadetin devamlı olmasında huşu’nun etkisi çoktur. Namazlar, dualar, zikirler huşu içinde eda edilince feyizli ve sürekli olur. Şevk içinde eda edilir. Hayırlı olan amel az da olsa devamlı olandır yani huşu’lu olandır. Namazdaki sünnetlere, adablara dikkat edilmezse ve namazın içine mekruhlar, bid’atlar karışırsa, huşu o ibadeti terk eder. Huşu’suz eda edilen namaz insanı kötülüklerden alıkoymaz. Bir süre sonra kötülüklerden alıkoymayan huşu’suz namazı onu terk edip gider.

(Hulasa)