Allahu Teala (c.c.) şöyle buyuruyor: “Gördünüz mü o Lat ve Uzza’yı? Ve üçüncü(leri olan) öteki Menat’ı? Bunlar sizin ve atalarınızın taktığı isimlerden başka bir şey değildir. Allah onlar hakkında hiç bir delil indirmemiştir. Onlar zanna ve nefislerinin aşağı hevesine uyuyorlar.” (Necm: 19.- 23.’e)
*Anlatılan batıl hikaye şudur:
Necm Suresinin 19 ve 20. ayetlerini okuduktan hemen sonra Şeytan, Hz. Peygamber’e musallat olmuş, Hz. Peygamber, farkında olmaksızın: “Bunlar yüce kuğu kuşlarıdır ve şefaatleri umulur.” cümlelerini vahyin devamı gibi söyleyip Necm suresini okumaya devam etmiş. Surenin sonuna gelince secde ayeti olduğu için Hz. Peygamber ve orada bulunan Müslümanlar secdeye kapanmışlar. Müşrikler de Hz. Peygamber’in okuduğu bu cümleler sebebiyle: “Muhammed ilahlarımızın şefaatini kabul etti ve aramızda önemli bir ayrılık kalmadı.” deyip secdeye kapanmışlar.
*Rivayetin doğrusu şu şekildedir:
Rasulullah (s.a.v.), Kabe yanında Necm suresini okuyordu. Surede geçen secde ayeti sebebiyle secdeye gitti. Ashabı da onunla beraber secde ettiler. Müşrikler de bu surenin 19. ve 20. ayetlerinde adları anılarak kötülenen putlarına ve inançlarına sahip çıktıklarını belirtmek ve putlarını tazim etmiş olmak için putları adına secdeye kapandılar.
Bu olaya dair Buhari’nin el-Camiu’s-Sahih’inde sahih bir hadis vardır. Fakat bu rivayette Garanik meselesiyle ilgili hiçbir bilgi yoktur. Hem nakil yönünden, hem de akıl yönünden böyle bir olay mümkün değildir. İslam düşmanları adetleri üzere iftiralarını bu rivayet üzerinden yapmışlar ve bu sahih rivayeti çarpıtmışlardır. Rasulullah (s.a.v.) ve ashabı, Necm suresinde geçen secde ayetinden dolayı secde ettiler. Müşrikler de bu surenin 19. ve 20. ayetlerinde adları geçen ve zemmedilen putlarına sahip çıktıkları için secde ettiler.
Müşriklerden biri veya şeytanlaşmış insanlardan biri bu sözleri sarfetmiş olabilir.
Habeşistan’daki Müslümanların Mekke’ye geri dönmelerinin sebebi, sözde Garanik olayı değil, bu yıllarda Hz. Hamza ve Hz. Ömer gibi güçlü ve itibarlı şahısların İslam’a girmeleridir. Bundan sonra Mekke müşrikleri bir süre eziyet ve işkencelerine ara verdiler. Geçici bir sükûnet oluşması ve o tarihlerde Necaşi’ye karşı ayaklanma olması Habeşistendaki Müslümanların Mekke’ye tekrar dönmelerine sebeb olmuştur.
Garanik Olayı hakkındaki bu asılsız haberler, sahih rivayetlerden ve gerçeklerden uzaktır. Din düşmanlarının uydurduğu yalanlardır. Delilleri yoktur. Hayali yakıştırmalar olduğu için “racmen bil gaybdır.” Karanlığa taş atar gibi mesnedsiz hezeyandır. Bâtılı ve iftirayı tasvir etmek sâfi zihinleri idlaldir.
Allahu Teala (c.c.) şöyle buyuruyor: “Gördünüz mü o Lat ve Uzza’yı? Ve üçüncü(leri olan) öteki Menat’ı? Bunlar sizin ve atalarınızın taktığı isimlerden başka bir şey değildir. Allah onlar hakkında hiç bir delil indirmemiştir. Onlar zanna ve nefislerinin aşağı hevesine uyuyorlar.” (Necm: 19.- 23.’e)
*Anlatılan batıl hikaye şudur:
Necm Suresinin 19 ve 20. ayetlerini okuduktan hemen sonra Şeytan, Hz. Peygamber’e musallat olmuş, Hz. Peygamber, farkında olmaksızın: “Bunlar yüce kuğu kuşlarıdır ve şefaatleri umulur.” cümlelerini vahyin devamı gibi söyleyip Necm suresini okumaya devam etmiş. Surenin sonuna gelince secde ayeti olduğu için Hz. Peygamber ve orada bulunan Müslümanlar secdeye kapanmışlar. Müşrikler de Hz. Peygamber’in okuduğu bu cümleler sebebiyle: “Muhammed ilahlarımızın şefaatini kabul etti ve aramızda önemli bir ayrılık kalmadı.” deyip secdeye kapanmışlar.
*Rivayetin doğrusu şu şekildedir:
Rasulullah (s.a.v.), Kabe yanında Necm suresini okuyordu. Surede geçen secde ayeti sebebiyle secdeye gitti. Ashabı da onunla beraber secde ettiler. Müşrikler de bu surenin 19. ve 20. ayetlerinde adları anılarak kötülenen putlarına ve inançlarına sahip çıktıklarını belirtmek ve putlarını tazim etmiş olmak için putları adına secdeye kapandılar.
Bu olaya dair Buhari’nin el-Camiu’s-Sahih’inde sahih bir hadis vardır. Fakat bu rivayette Garanik meselesiyle ilgili hiçbir bilgi yoktur. Hem nakil yönünden, hem de akıl yönünden böyle bir olay mümkün değildir. İslam düşmanları adetleri üzere iftiralarını bu rivayet üzerinden yapmışlar ve bu sahih rivayeti çarpıtmışlardır. Rasulullah (s.a.v.) ve ashabı, Necm suresinde geçen secde ayetinden dolayı secde ettiler. Müşrikler de bu surenin 19. ve 20. ayetlerinde adları geçen ve zemmedilen putlarına sahip çıktıkları için secde ettiler.
Müşriklerden biri veya şeytanlaşmış insanlardan biri bu sözleri sarfetmiş olabilir.
Habeşistan’daki Müslümanların Mekke’ye geri dönmelerinin sebebi, sözde Garanik olayı değil, bu yıllarda Hz. Hamza ve Hz. Ömer gibi güçlü ve itibarlı şahısların İslam’a girmeleridir. Bundan sonra Mekke müşrikleri bir süre eziyet ve işkencelerine ara verdiler. Geçici bir sükûnet oluşması ve o tarihlerde Necaşi’ye karşı ayaklanma olması Habeşistendaki Müslümanların Mekke’ye tekrar dönmelerine sebeb olmuştur.
Garanik Olayı hakkındaki bu asılsız haberler, sahih rivayetlerden ve gerçeklerden uzaktır. Din düşmanlarının uydurduğu yalanlardır. Delilleri yoktur. Hayali yakıştırmalar olduğu için “racmen bil gaybdır.” Karanlığa taş atar gibi mesnedsiz hezeyandır. Bâtılı ve iftirayı tasvir etmek sâfi zihinleri idlaldir.